انتخابات یونان – بدیل بورژوازی به بحران سرمایه

حزب سوسیال دمکرات چپ یونان در انتخابات اخیر یونان به پیروزیهای چشمگیری دست یافت و با حزب دست راستی و خارجی ستیز «یونان مستقل» دولت اعتلافی تشکیل داد. واگذاری پست وزارت دفاع کابینه به حزب دست راستی «یونان مستقل» بیانگر آن است که جلب رضایت نیروهای نظامی و پلیس برای «سیریزای» از اهمیت خاصی برخوردار بوده است. این پیروزی و نتایج آن و همچنین سرنوشت احتمالی یونان  مباحث زیادی را در محافل، جریانات و نهادهای متفاوت راست و چپ سرمایه دامن زد. اگر جناحهای راست و نئو لیبرال به مباحثی چون خروج احتمالی یونان از حوزه پولی «یورو»، نابسامانی اقتصادی یونان و بحران در اتحادیه اروپا تاکید میکردند در مقابل جناح چپ سرمایه، بخصوص چپ کلام رادیکال وطنی و در راس آن دستجات متفاوت کمونیزم کارگری این پیروزی را، پیروزی طبقه کارگر و مردم، پیروزی کمونیزم دخالتگر ارزیابی کردند.

حمید تقوائی لیدر حزب کمونیست کارگری در پیام تبریک به «الکسیس سیپراس» عزیزش این چنین گفت:

“پیروزی شما ضربه ای علیه ریاضت اقتصادی و گامی بزرگ به پیش برای مردم یونان است. تاثیرات این پیروزی، اما، از محدوده یک کشور فراتر می رود. این بازگشت امیدبخش چپ رادیکال به صحنه اصلی سیاست و سربرآوردن یک کمونیسم سیاسی دخالتگر جدید است که تاثیری تعیین کننده در اوضاع سیاسی اروپا و جهان خواهد داشت.”[1]

سیاوش دانشور از رهبران حکمتیست، جناح رحمان حسین زاده با عوام فریبی تمام این پیروزی را باز شدن افق انقلاب در اروپا ارزیابی کرد:

“نفس پیروزی سیریزا به بسط و انکشاف مبارزه طبقاتی در اروپا کمک میکند و مباحث و راه حلهای سوسیالیستی را بار دیگر در دستور روز میگذارد. سیریزا افق چرخش به چپ در سیاست اروپا را با پیروزی اش بدرجه ای به کرسی نشاند و تداوم آن، هم در یونان و هم در کشورهای دیگر، سیاست را بیش از پیش میان راست افراطی و چپ رادیکال قطبی میکند. چهارچوبی که شکست آن به بازگشت قدرتمند راست و بویژه راست فاشیست و پیشروی اش به قدرتگیری نقد رادیکال کارگری و کمونیستی و باز شدن افق انقلاب در اروپا علیه سرمایه خدمت میکند.”[2]

ثریا شهابی از رهبران حزب حکمتیست جناح مدرسی بخاطر اینکه از غافله عقب نماند، این پیروزی را حمایت بخش وسیعی از طبقه کارگر و امید به تغییرات رادیکال تئوریزه کرد. او سعی کرد القا کند که در سایۀ حمایت بخش وسیعی از طبقه کارگر این پیروزی انجام گرفته و این پیروزی در راستای منافع اکثریت مردم محروم یونان است. خانم شهابی این چنین گفت:

“پیروزی سیریزا، حزب چپگرای یونان در انتخابات پارلمانی این کشور، با  حمایت بخش وسیعی از طبقه کارگر و مردم محروم در یونان، بیانگر پیروزی امید به تغییرات رادیکال در اروپا بود. در این انتخابات، امید به تغییرات رادیکال در راستای منافع اکثریت مردم محروم در یونان، پیروز شد.”[3]

اگر از تبلیغات، وعده های تو خالی و گمراه کنندۀ جناح چپ سرمایه بگذریم، واقعیات زمینی تصویر دیگری از حوادث اجتماعی ارائه میداد و میدهد. در روزهای اولیه پس از پیروزی انتخابات پارلمانی، سیپراس با عوامفریبی  در بیانیه ای تلویزیونی اعلام کرد که طی توافقاتی که با وزرای مالی منطقه یورو داشته است، «ریاضت اقتصادی» فسخ خواهد شد. این یک دروغ محض بود، طی تفاهمنامه هائی که دولت جدید با اتحادیه اروپا داشته است، دولت جدید متعهد شده است که یونان «به تعهدات مالی خود به تمامی اعتبار دهندگان، تماما و به موقع عمل خواهد کرد»، تنها تغییراتی کوچک در فرمولبندی و انشاء تفاهمنامه ها صورت گرفته است.

وام هائی که اتحادیه اروپا و صندوق بین المللی از سال 2009 به بعد به یونان پرداخت کرده اند، بخش عظیمی از آن وام ها صرف باز پرداخت بهره بدهی های یونان شده است. به عبارت بهتر یونان در مقایسه با قبل فقیر تر شده، سطح زندگی مردم تنزل کرده و در مقابل درآمد نهاد های امپریالیستی بیشتر شده است.

دولت جدید اعلام کرده است که اتحادیه اروپا یک کل واحد و غیر قابل تقسیم است و یونان همچنان در نظر دارد که بعنوان عضو دائمی و جدائی ناپذیر اتحادیه اروپا و حوزۀ پولی یورو همچنان باشد.

نقشی که حزب سوسیال دمکرات چپ یونان ایفا کرد، همان ترفند جا افتاده ای است که اتحادیه های کارگری بخصوص در کشورهای اروپای غربی در شرایطی که اعتراضات گستردۀ کارگری در جریان است بکار می گیرند. فراخوان اعتصاب کنترل شده میدهند تا خشم و اعتراض طبقاتی کارگران معترض را به کانال قانونی سوق دهند و در روند آن، اعتراضات کارگران را از مسیر طبقاتی خارج کنند و اتحادیه ها نیز هویت رادیکال به خود بگیرند.

بر خلاف عوامفریبی ها و دروغ پردازیهای جناح چپ سرمایه با روی کار آمدن دولت جدید، نه تنها بهبودی در شرایط زندگی طبقه کارگر و توده های محروم صورت نخواهد گرفت، نه تنها ریاضت اقتصادی فسخ نخواهد شد، بلکه همچنان طبقه کارگر و مردم محروم یونان بار بحران اقتصادی را پرداخت خواهند کرد. افزایش مالیاتی، بیکاری لجام گسیخته، بد تر شدن خدمات درمانی و آموزشی، کاهش سطح زندگی و غیره بخشی از عملکرد دولت جدید خواهد بود. باز هم بر خلاف عوام فریبی های چپ سرمایه پیروزی سیپراس نه تنها باز شدن افق انقلاب در اروپا را ارائه نمی دهد و نخواهد داد بلکه توهم و سراب پارلمانتاریسم می تواند به سرخوردگی سیاسی و در روند آن به افت مبارزۀ طبقاتی منجر شود.

دولت جدید این بار به نام چپ ریاضت اقتصادی را به طبقه کارگر و توده های محروم اعمال خواهد کرد، اعمال ریاضت اقتصادی در دراز مدت بدون سرکوب کستردۀ اعتراضات کارگری میسر نخواهد بود، دولت پلیسی چهره عریان خود را نشان خواهد داد.

جناح چپ سرمایه در تقلا است تا پیروزی سیریزا را در سایۀ حمایت بخش وسیعی از طبقه کارگر و مردم محروم یونان قلمداد کند و به سیرک پارلمان و پارلمانتاریسم هویت مردمی بدهد. این در حالی است که بخش عظیمی از طبقه کارگر و مردم یونان یعنی حدود 38 درصد به سیرک انتخاباتی کشیده نشدند، حدود 38 درصد از طبقه کارگر و مردم یونان عملا نشان دادند که به دستگاه انتخاباتی و سیرک پارلمانتاریسم باوری ندارند. این پیروزی، پیروزی طبقه کارگر نیست، سرمایه توانسته است اعتراضات ناشی از بحران سرمایه را لمس و درک کند و بدیل خود را برای بحران خود ارائه دهد. این رویه در کشورهائی که سنت سوسیال دمکراتیک جا افتاده ای دارند، پدیده تازه ای نیست.

بر خلاف عوام فریبی گرایشات راست و چپ سرمایه، در عصر انحطاط سرمایه داری، پارلمان چیزی نیست جز مشروعیت بخشیدن به بردگی مزدی. در عصر امپریالیسم امکان رفرمهای پایدار وجود ندارد و تبلیغات پارلمانتاریستی تنها خاک پاشیدن به چشم طبقه کارگر است. سرمایه داری منشا بردگی مزدی، استثمار، بیگانگی انسان از انسان و در یک کلام جهنم واقعی و زمینی است. تنها با به زیر کشیدن سرمایه داری از طریق انقلاب کمونیستی است که می توان به زندگی شایسته انسانی دست یافت.

صدای انترناسیونالیستی

2 فروردین 1394

یادداشت ها:

[1] https://rowzane.com/announcements/article=24011

[2] سیاوش دانشور – پیروزی سیریزا،آغاز یک دوره جدید در اروپا

[3] http://www.azadi-b.com/arshiw/?p=52913

با کلیک کردن روی تصویر زیر مقاله را داونلود کنید!