جلسه‌ای انترناسیونالیستی در خصوص شرایط جدید جهانی
توضیح:
روز شنبه 16 فروردین 1404 جریان کمونیست بین‌المللی جلسه عمومی و علنی در خصوص شرایط جدید جهانی برگزار کرد. برگردان فارسی مشارکت صدای انترناسیونالیستی منتشر می‌شود، امید است گامی در خدمت شفافیت فضای سیاسی باشد.
با درود به رفقای حاضر در جلسه، ابتدا از برگزاری این نشست و همچنین فراهم شدن فرصتی برای بیان دیدگاه‌های صدای انترناسیونالیستی در رابطه با شرایط جدید جهانی، سپاسگزاری می‌شود.
شرایط جدید را باید در بستر تاریخی بررسی کرد. پس از پایان جنگ سرد و فروپاشی بلوک شرق، آمریکا تلاش کرد هژمونی خود را به عنوان تنها ابرقدرت جهانی در نظم نوین تثبیت کند. در همین راستا، برای وادار کردن سایر کشورها به پذیرش این هژمونی، جنگ‌هایی مانند افغانستان، عراق و دیگر درگیری‌ها را به راه انداخت.
عروج چین به عنوان رقیب سرسخت آمریکا، مقابله با جاه‌طلبی‌های امپریالیستی این کشور را به یکی از اولویت‌های راهبردی واشنگتن تبدیل کرد. از دوران اوباما، استراتژی مهار چین در دستور کار آمریکا قرار گرفت، اما هر یک از جناح‌های اصلی بورژوازی این کشور، رویکردهای متفاوتی برای تحقق آن داشته‌اند. ترامپ با راه‌اندازی جنگ اقتصادی و ایجاد تنش مستقیم، تلاش کرد پروژه «جاده ابریشم» و پیشروی چین را متوقف کند، در حالی که دموکرات‌ها در دوران بایدن، سیاست ایزوله‌سازی چین را از طریق تضعیف کشورهای نزدیک به آن، مانند روسیه و ایران، دنبال کردند.
توافق احتمالی آمریکا و روسیه بر سر اوکراین، در واقع نوعی اجرای معکوس «سیاست کسینجر» است؛ سیاستی که در آن مقطع، چین را از بلوک شرق جدا کرد و زمینه خروج نظامیان آمریکایی از ویتنام را فراهم ساخت. همچنین، سیاست ترامپ در قبال ایران، یعنی راهبرد «یا توافق یا حمله»، را می‌توان در چارچوب همین هدف کلیِ مهار چین و منزوی‌سازی ایران ارزیابی کرد.
در گذشته، جبهه غرب ظاهراً از ثباتی کامل برخوردار بود، در حالی که جبهه شرق نشانه‌هایی از بی‌ثباتی را نمایان می‌ساخت. ایران، روسیه و چین هر یک در پی جاه‌طلبی‌های امپریالیستی خود بودند، که گاه با منافع یکدیگر در تضاد قرار می‌گرفت و به اشکال گوناگون بروز می‌یافت. اما با روی کار آمدن ترامپ، ثبات در جبهه غرب دچار فروپاشی شد و نوعی بی‌نظمی بر آن سایه افکند. هرچند کشورهای اروپایی عضو اتحادیه اروپا می‌کوشند ثبات را در چارچوب این اتحادیه حفظ کنند، اما نشانه‌های آشکار بی‌ثباتی در میان آن‌ها نیز نمایان شده است.
در واکنش به این بی‌ثباتی، رقابتی فزاینده‌ای بر سر برنامه‌های تسلیحاتی شکل گرفته است که در آینده به تنش‌های نظامی بیشتری منجر خواهد شد. گسترش میلیتاریسم و شکل‌گیری اقتصاد جنگی، پیامدهایی سنگین برای معیشت طبقه کارگر خواهد داشت، چرا که این طبقه اجتماعی هزینه اصلی رقابت تسلیحاتی را متحمل خواهد شد.
تنها راه مقابله با توحش پیشِ رو، مبارزۀ طبقاتی طبقه کارگر است؛ مبارزه‌ای که در مسیر شکوفایی خود، نه تنها ملیتاریسم بورژوایی را به چالش خواهد کشید، بلکه زمینۀ رویارویی با کل نظام سرمایه‌داری را نیز فراهم خواهد ساخت.
صدای انترناسیونالیستی
17 فروردین 1404
