زنده باد اعتصاب! زنده باد مبارزه طبقاتی!

بدنبال شرایط جدید جهانی، حملات گسترده‌ای را بورژوازی جهانی به سطح معیشت طبقه کارگر انجام داده تا بتواند هزینه جنگ‌افروزی‌هایش را تامین کند. طبقه کارگر جهانی بهای جنگ را با تورم نجومی و سقوط استاندارد زندگی پرداخت می‌کند. تورم نه فقط در کشورهای پیرامونی سرمایه بلکه در متروپل سرمایه نیز 2 رقمی شده است.

در پاسخ به حملات بورژوازی، از تابستان گذشته شاهد دفاع طبقه کارگر جهانی از سطح معیشت و استاندارد زندگی خود هستیم. اعتصابات کارگری از بریتانیا تا آفریقای جنوبی، از فرانسه تا ایران خود را گسترده است، کارگران سرهای خود را بالا می‌گیرند. به عبارت دیگر  در حال حاضر شاهد احیای مبارزه طبقاتی در کل جهان هستیم.

با توجه به تورم نجومی در سرمایه‌داری پیرامونی در بحران، افزایش ناچیز حقوق‌ها، حقوق واقعی کارگران را به شدت کاهش داده است. در شرایط بوجود آمده، طبقه کارگر و اقشار تحتانی جامعه در زیر خط فقر مطلق زندگی می‌کنند و برای بقای فیزیکی خود تقلا می‌کنند.

در اعتراض به سطح پائین معیشت و با خواست افزایش 79 درصدی دستمزدها، موج جدیدی از اعتصابات کارگری در روزهای اخیر شکل گرفته است. اعتصاب از پتروشیمی ماهشهر آغاز شد، اما بزودی خود را به پالایشگاه‌های نفت، پتروشیمی، فولاد و… گسترش داد. بخش اعظم کارگران درگیر در اعتصابات، کارگران پروژه‌ای و پیمانی در صنعایع نفت و پتروشیمی هستند، اما کارگران در صنایع فولاد و ماشین‌سازی نیز درگیر اعتصابات کارگری هستند. تا لحظه نگارش، اعتصابات کارگری به بیش از 50  واحد صنعتی گسترش پیدا کرده است.

وارد میدان مبارزه شدن طبقه کارگر، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، توحش سرمایه بی پاسخ نمی‌ماند. دیدن اعتراض هزاران کارگر به دنیای وارونه سرمایه‌داری، اعتراض هزاران برده مزدی به بردگی مزدی پر شکوه است، امید را در دل میلیون‌ها کارگر زنده می‌کند که می‌توان به نظام توحش سرمایه‌داری اعتراض کرد، میتوان سرمایه‌داری را به چالش کشید.

کارگران تجربه مجامع عمومی آزاد و مستقل را از اعتراضات و اعتصابات سالهای گذشته دارند، ارجاع به این سنت کارگری و تصمیم‌گیری در رابطه با روند مبارزات از طریق مجامع عمومی، از اهمیت بسزایی برخوردار است. در مجامع عمومی کارگران اعتماد به قدرت جمعی پیدا می‌کنند و از طریق شور و مشورت آینده مبارزات را، جمعی رقم می‌زنند.

با وجود گستردگی اعتراضات و اعتصابات کارگری، از هم گسیختگی اعتصابات کارگری و عدم هماهنگی در بین اعتراضات کارگری، یکی از ضعف‌های اصلی اعتصابات کارگری است. هماهنگی اعتراضات کارگری و پیوند اعتصابات کارگری، سوای از اینکه همبستگی طبقاتی را نشان می‌دهد، کارگران را از قدرت بیشتری برخوردار خواهد کرد و کارگران به عنوان یک طبقه اجتماعی ظاهر خواهند شد. ابراز وجود طبقه کارگر به عنوان یک طبقه اجتماعی، زمینه را برای تکامل مبارزه طبقاتی به سطح عالی تر مهیا خواهد کرد.

تشکیل کمیته‌های اعتصاب که تصمیمات مجامع عمومی را اجرا کنند و همچنین بتوانند با برای برقراری ارتباط با دیگر هم طبقه‌ای‌ها، اتحاد واقعی، حقیقی و طبقاتی را بوجود بیاورند، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. ما در اعتراضات خود، تنها می‌توانیم به قدرت طبقاتی خود و دیگر هم طبقه‌ای‌هایمان متکی شویم. بخاطر نبود صندوق اعتصاب، کمیته‌های اعتصاب همچنین می‌توانند کمک‌های گردان‌های مختلف طبقه کارگر به یکدیگر را ممکن سازند.

 همزنجیران!

دفاع و همبستگی با اعتصابات کارگری، فقط دفاع از مطالبات طبقه کارگر نیست بلکه این اعتراضات در وجود خود بذر انقلاب اجتماعی را دارد. اعتراضات کارگری بخاطر ماهیت ضد سرمایه داری خود، نه تنها میتواند به دیگر کشورهای سرمایه‌داری گسترش یابد و همبستگی طبقاتی کارگران دیگر کشورها را بر انگیزد بلکه در روند خود، دولت سرمایه را نیز به چالش بکشد.

آینده متعلق به مبارزه طبقاتی است!

صدای انترناسیونالیستی

3 اردیبهشت 1402

با کلیک کردن روی تصویر زیر مقاله را دانلود کنید!