بورژوازی اسلامی «شب شیشه های شکسته» را تکرار کرد!
روز دوشنبه 5 تیر اراذل و اوباش بورژوازی اسلامی، تحت حمایت نیروهای امنیتی حمله وحشیانه ای را علیه بخشی از طبقه کارگر که خودشان و یا والدینشان در خارج از مرزهای ایران بدنیا آمده اند را در شهر یزد سازمان دادند و «شب شیشه های شکسته» در نهم و دهم نوامبر سال ۱۹۳۸ در آلمان نازی را تکرار کردند. خانه های مسکونی کارگران “افغانی تبار” را به آتش کشیدند و یا ویران کردند و کمپین خارجی ستیزی را علیه این بخش از طبقۀ کارگر دامن زدند.
بهانه این خارجی ستیزی تجاوز دو “افغانی تبار” به یک دختر 18 ساله “ایرانی” و سپس قتل او بوده است. این تجاوز و قتل یک جنایت شخصی است و ربطی به کارگران با “تبار افغان” ندارد. این سیاست شناخته شدۀ بورژوازی است، زمانی که در بحران فرو میرود، کارگران “خارجی تبار” را مسئول گسترش نا امنی، دزدی، جنایت در جامعه معرفی می کند. این سیاست مختص بورژوازی اسلامی نیست و بوضوح میتوان آنرا در کشورهای اروپائی و آمریکائی مشاهده کرد.
بیگانه ستیزی بخشی از جامعۀ طبقاتی است که با شکلگیری دولتهای ملی و ملیت که محصول رشد سرمایه داری است و افتخار ملی را بدنبال دارد ، شکل بخصوصی بخود گرفته است. در دوران هائی که سرمایه نیاز به نیروی کار ارزان دارد سعی در تعدیل این مسئله می کند ولی در دوران هائی که سرمایه در بحران دست و پا میزند ، سعی می کند بخشی از دلائل بحران را گردن کارگران خارجی تبار بیندازد و در چنین زمانهائی است که خودی و غیر خودی بیشتر نمایان می شود.بحران همه جانبۀ جمهوری ننگین اسلامی عرصۀ زندگی را بر طبقه کارگر و قشرهای تحتانی جامعه تنگ تر کرده است. بورژوازی باید کسانی را پیدا کند تا مشکلات را گردن آنها بیندازد.
کارگران با “تبار افغانی” بخشی از طبقۀ کارگر ایران هستند. این بخش از طبقه کارگر رنج کشیده ترین و محرومترین بخش از طبقۀ کارگر است. بدون رنج کارگر “افغانی” ساختمانی در ایران بالا نمی رود. این کارگران، این بردگان آزاد پست ترین و سخت ترین کارهائی را که کارگران بومی انجام نمیدهند ، مجبور به انجامشان هستند. داستان زندگی این بردگان آزاد ، گویای رنج عظیمی است که این بخش از طبقۀ کارگر متحمل می شود.
بورژوازی اسلامی تحت عنوان اخراج پناهندگان غیر قانونی افغانی، تصویب ضد انسانی ترین قوانین را علیه کارگران “افغانی تبار” به بخشی از روتین خود تبدیل کرده است. زندگی این بردگان آزاد را در 14 استان ممنوع کرده، مدرسه و دانشگاه را برای فرزندان کارگران “افغانی تبار” تحت دلایل واهی ممنوع کرده است. حضورشان در برخی اماکن عممومی منجمله بعضی پارکها ممنوع اعلام شده است.
طبقه کارگر ایران نمی تواند به سرنوشت خواهران و برادران هم طبقاتی خود بی اعتنا باشد. مجازات دسته جمعی بخشی از طبقۀ کارگر توسط بورژوازی اسلامی، حمله به کل طبقۀ کارگر است. به دفاع از خواهران و برادران هم طبقاتی خود برخیزیم!
صدای انترناسیونالیستی
13 تیر 1391
