سیاست تـولیـد تسلیحاتی و بحران سرمایه داری

تولید تسلیحات در نظام سرمایه داری، معمولا اقتصاد نظامی نامیده می شود. در این نوع تولید، بخشی از وسائل تولید (سرمایه ثابت و سرمایه متغیر) به تولید نوعی کالا مبادرت می کند که ارزش مصرفی آن کالا هیچ کمکی به بازسازی سرمایه ثابت و سرمایه متغیر نمی کند بلکه تنها کاربرد آن کالا نابودی سرمایه متغیر و سرمایه ثابت است.

سیاست تـولیـد تسلیحاتی اگر چه بعنوان ابزار ضـروری بـرای مقابله با بحران ها ارائـه می شد و همچنان می شود ولی سیاست تسلیحاتی را نمیتوان تا ابد ادامه داد. بالاخره باید ارزش مصرف کالاهای تولید شده (سلاحهای تولید شده) مورد استفاده قرار گیرد، به عبارت بهتر جنگ باید درگیرد و آن کالاها نقش مخرب خود را ایفا کنند.

کالاهای تسلیحاتی نظیر هواپیمای جنگی، موشک، تانک و غیره مثل هر کالای دیگری ارزش آنها در بازار تحقق می یابد. تولید تسلیحاتی اگر چه اشتغال زائی می کند و برای سرمایه داران ارزش اضافه نیز تولید می کند، اما از آنجائیکه این کالا ها (تسلیحات) وارد پروسۀ باز تولید نمی شوند، نهایتا منجر به کاهش سرمایه ثابت می شوند. کاهش سرمایه ثابت نیز بحران زا است. تولید تسلیحاتی و جنگ یکی از زمینه سازان بحران سرمایه داری است.

بر طبق گزارش موسسه صلح جهانی در استکهلم، هزینه های نظامی در سال 2023 به 2.4 درصد تولید ناخالص داخلی کشورها افزایش یافت و به بالاترین میزان خود یعنی 2 تریلیون و 443 میلیارد دلار رسید و این بالاترین میزان هزینه نظامی در تاریخ جهان و بالاترین سطح ثبت شده توسط موسسه صلح بوده است. بر طبق آخرین تحقیقات بودجه نظامی کشورهای اروپائی از سال 2022 تا 2023 میلادی 16 درصد افزایش یافته است و در سطح جهان این افزایش به میزان 6.8 درصد بوده است.

به عبارت بهتر، در سال گذشته دولتهای سرمایه داری 2 تریلیون و 443 میلیارد دلار صرف کالایی کرده اند که نه تنها در بهبود سطح استاندارد زندگی شهروندان نقشی نداشته بلکه مخرب نیز بوده است. طبقه کارگر و اقشار تحتانی جامعه، بار بحران سرمایه داری را با پرداخت هزینه های هنگفت نظامی، با تورم های نجومی و سقوط استاندارد زندگی میپردازد. تورم های نجومی نه تنها در سرمایه داری پیرامونی بلکه در کشورهای متروپل سرمایه داری از عوارض همین اقتصاد جنگی و به تبع آن بحران سرمایه داری هستند.

اقتصاد نظامی نه تنها بخشی از شیوه تولید سرمایه داری است بلکه اجتناب از جنگ در عصر انحطاط سرمایه داری نیز ممکن نیست، چرا که جنگ بخشی از شیوه زندگی سرمایه داری در عصر انحطاط سرمایه داری است. اقتصاد نظامی، سیاست تولید تسلیحاتی و جنگ دول امپریالیستی را تنها با به زیر کشیدن سرمایه داری میتوان پایان داد. به زیر کشیدن سرمایه داری وظیفه بزرگی است که بر شانه های طبقه کارگر سنگینی میکند.

صدای انترناسیونالیستی

18 خرداد 1403