بیانیه مشترک:  تشدید تنش های امپریالیستی – سرمایه داری یعنی جنگ!

طی ماههای اخیر شاهد اوجگیری تنش های امپریالیستی بین گانگسترهای ایرانی و آمریکائی در منطقه خلیج فارس بودیم. از یک سو آمریکا اعلام داشت شواهد واضحی دریافت کرده است که ایران خود را برای حمله به نیروهای آمریکائی مستقر در خاور میانه آماده میکند. آمریکا اعلام کرد برای دفاع از منافع خود در منطقه ناو آبراهام لینکن را به منطقه اعزام میکند و همزمان چندین  بمب افکن بی 52 (ترسناکترین بمب افکن تاریخ) را در قطر مستقر کرد و نیروهای جدیدی را منطقه اعزام کرد و … از سوی دیگر ما شاهد حملات متعددی در منطقه بودیم. حمله با کاتیوشا به نزدیکی سفارت آمریکا در منطقه حفاظت شده و سبز بغداد، حمله با خمپاره به پایگاه هوائی «البلد» که محل استقرار نیروهای آمریکائی جهت آموزش نیروهای عراقی است، حمله ای با کاتیوشا در غرب بصره که دفاتر شرکت های نفتی بین المللی در آنجا واقع است، خرابکاری در 4 کشتی در بندر فجیره، حمله به 2 نفت کش در دریای عمان و این لیست با ساقط کردن یک هواپیمای فوق پیشرفته و جاسوسی آمریکا توسط ایران در30 خرداد 1398 تکمیل گردید.

هم ترامپ و هم ولی فقیه بورژوازی اسلامی تاکید کرده اند جنگی شکل نخواهد گرفت (به ویژه با تصمیم ترامپ در مورد عدم حمله). اما واقعیت انکار ناپذیر این است که جنگ نه تصمیم رهبران نادان بلکه آخرین راه حل سرمایه داری برای بحران خود است. رونق اقتصادی دهه های 50 و 60 میلادی حاصل از بازسازی ویرانیهای حاصل از جنگ جهانی دوم بود. سرمایه متروپل در وهله اول تلاش میکند عواقب بحران را به سرمایه داری پیرامونی و یا رقبا منتقل کند  و در مرحله بعد به آخرین راه حل خود (جنگ) متوسل می شود. از آنجائیکه شرایط در حال حاضر برای جنگ جهانی مهیا نیست، لذا جنگها شکل جنگهای منطقه ای بخود میگیرند. همه اینها به این خاطر اتفاق می افتد که طبقه کارگر بعنوان یک طبقه جهانی از هویت طبقاتی خود عقب نشینی می کند.

بدنبال پیروزی دمکراسی بر سرمایه داری دولتی، آمریکا دیگر قادر نبود همچون دوران جنگ سرد هژمونی خود را اعمال کند. لذا آمریکا در راستای حفظ هژمونی خود در نظم نوین جهانی و تضعیف رقبای خود، جنگهای بالکان، افغانستان، عراق و غیره را براه انداخت. خروج آمریکا از برجام و بحران هسته ای شبه جزیره کره نیز در این راستا است. پاره کردن توافقنامه برجام از سوی آمریکا ربطی به ایران اتمی ندارد بلکه از یک سو بیانگر آن است که آمریکا به همراه همپیمانانش در منطقه، دیگر نقش قدرت منطقه ای را برای ایران قائل نیستند و از سوی دیگر بیانگر تاکید آمریکا بر هژمونی خود، بر رقبای خود چین، روسیه و اتحادیه اروپا است.

تقابل گانگسترهای بزرگ و کوچک و جنگ افروزیهای آنها ریشه در نظام وارونۀ سرمایه داری دارد. در عصر انحطاط سرمایه داری، عصر امپریالیسم، عصر بحران و جنگ، رقابت گانگسترها برای تضعیف همدیگر است. بورژوازی با تکه تکه کردن طبقه ما و محصور کردن ما در مرزهای ملی و سپس ترغیب ما، تا پشت سر بورژوازی خود به صف شویم، تحت عنوان اول آمریکا، اول ایران، اول فرانسه، اول روسیه، اول چین، اول… قادر به ادامه حاکمیت خود بر ما شده است. ما قبل از اینکه هویت ملی داشته باشیم، یکی ویژگی اساسی داریم که در سراسر این کره خاکی، ویژگی مشترک ما در بربریت سرمایه داری است و آن این است که به طبقه کارگر تعلق داریم و ویژگی ما استثمار شدن و تولید ارزش اضافه برای انباشت سرمایه است.  ما به اردوی استثمار شده گان تعلق داریم، ما خواهر و برادر هستیم، چه در تهران باشیم، چه در نیویورک، چه در اورشلیم باشیم، چه در لندن. دشمن ما، بورژوازی در خانه ماست.

به همین دلیل است که، ما جناح چپ سرمایه را محکوم میکنیم که نمیتوانند از پرولتاریا حمایت کنند بلکه از جناحهای ملی در تنش های امپریالیستی تحت پوشش منافع پرولتاریا حمایت می کنند. ما کمونیستهای پرولتری هیچ ارتباطی با فضای چپ سرمایه نداریم که در رویدادهای اجتماعی با صف آرائی در حمایت از بورژوازی ایران فریبکارانه تحت عنوان “ضد امپریالیسم” فعالانه شرکت می کنند. هیچ “ضد امپریالیستی” وجود ندارد که بتواند نظام سرمایه داری را در عصر امپریالیسم به عنوان یک نظام جهانی تضعیف کند.

تنها تشدید مبارزه طبقاتی می تواند بهبودی در شرایط زندگی ما بوجود آورد و با گسترش مبارزه طبقاتی به دیگر کشورها، نظام سرمایه داری را به چالش بطلبد. تنها طبقه کارگر قادر است آینده ای ارائه دهد. تنها با پیشروی طبقۀ کارگر بسوی انقلاب کمونیستی برای بزیر کشیدن نکبت سرمایه داری، جهانی بدور از تنش های امپریالیستی و جنگهای ناشی از آن و همچنین جهانی فارغ از سلاحهای اتمی به ارمغان خواهد آورد. جهانی بدور از طبقه، بردگی مزدی، جنگ، جهانی شایستۀ انسانی.

مرگ بر جنگ!

مرگ بر سرمایه داری!

زنده باد مبارزه طبقاتی از تهران تا اورشلیم، از لندن تا نیویورک!

فراکسیون کمونیستی ساحل خلیج

صدای انترناسیونالیستی

1 تیر 1398