بیلانی از جلسات عمومی در رابطه با بیانیه مشترک گروه‎های کمونیست چپ در رابطه با جنگ در اوکراین

پس از انتشار بیانیه مشترک توسط گروه‎های کمونیست چپ (جریان کمونیست بین المللی، انستیتوی اونوراتو دامن و صدای انترناسیونالیستی)، 2 جلسه عمومی آنلاین توسط این گروهها به زبانهای ایتالیایی و انگلیسی در راستای بحث و شفاف سازی در رابطه با ضرورت بیانیه مشترک و وظایف انقلابیون در مواجه با جنگ امپریالیستی و شرایط جدید جهانی برگزار گردید. جلسات در فضایی جدی و صمیمانه برگزار شد، اختلاف دیدگاهها مانع فضای رفیقانه و یا بحث داغ نشد. اهمیت بیانیه مشترک در این است که از روح کنفرانس زیمروالد پیروی می‎کند، جایی که انقلابیون توانستند بیانیه مشترک انترناسیونالیستی را در مواجه با جنگ جهانی اول صادر کنند. در دهه 1930 کمونیستهای چپ ایتالیایی و هلندی مخالف جنگ اسپانیا بودند، اما نتوانستند بیانیه مشترکی اتخاذ کنند. به طور مشابه، در جریان جنگ چین و ژاپن، در جریان جنگ جهانی دوم و جنگ کره کمونیستهای انترناسیونالیست نتوانستند بیانیه مشترک صادر کنند. این غیر قابل انکار است که گروههای کمونیست چپ امروز نفوذی را که انقلابیون در سال 1915 داشتند، ندارند، اما وجود یک صدای مشترک ضروری است، نه بخاطر نتایج فوری آن بلکه برای چشم انداز و برای نبردهای آتی. نمی توان مباحثات هر دو جلسه را در یک مقاله کوتاه انعکاس داد بلکه به خلاصه ای از مباحث اشاره می شود.

جلسه به زبان ایتالیایی

در جلسه به زبان ایتالیایی تمامی شرکت کننده ها بلا استثنا ماهیت جنگ را امپریالیستی ارزیابی میکردند و از ضرورت دفاع از انترناسیونالیسم یعنی عدم حمایت از هیچ یک از اردوگاه های امپریالیستی تاکید کردند. آنها با رد هر گونه توهمات صلح طلبانه، طبقه کارگر و مبارزه طبقاتی را تنها نیرویی ارزیابی کردند که می تواند با جنگ مقابله کند. شرکت کننده ها بلا استثنا بر اهمیت بیانیه مشترک تاکید داشتند. شرکت کنندگان معتقد بودند اگر چه شرایط امروز قابل مقایسه با سال 1915 نیست و انقلابیون آن نفوذی را که در سال 1915 بر طبقه کارگر داشتند، ندارند، با وجود این روح کنفرانس زیمروالد همچون قطب نمایی، امروز هنوز معتبر است. کنفرانس زیمروالد مرجعی برای انقلابیون است که در مبارزه علیه جنگ امپریالیستی به آن ارجاع میکنند. تنها یکی از شرکت کنندگان ارجاع به کنفرانس زیمروالد را نامعتبر ارزیابی کرد با این استدلال که جریانات امضاء کنندۀ بیانیه مشترک نفوذ لنین یا لوکزامبورگ را بر طبقه کارگر ندارند. برخی دیگر از شرکت کنندگان پاسخ دادند که اهمیت بیانیه مشترک در مواضع انترناسیونالیستی آن است، چیزی که جریانات کمونیست چپ قبلا نتوانسته بودند بیانیه مشترک در مواجه با جنگ صادر کنند.

در مباحثات مطرح شد این واقعیت که سایر گروههای کمونیست چپ از امضای بیانیه مشترک خودداری کردند، بیانگر ضعف فضای سیاسی پرولتری است. اکثریت شرکت کنندگان ضمن اظهار تاسف از امتناع سایر گروههای کمونیست چپ به لنین ارجاع میدادند که چگونه با وجود اختلافات نظری بر ضرورت پاسخ مشترک تاکید داشت. در زیمروالد شرکت کنندگان در نظرات و تحلیل ها اختلافات نظری با هم داشتند اما این امر مانع آن نشد تا یک صدا صحبت نکنند. اکثریت شرکت کنندگان با دلایل ارائه شده توسط گرایش کمونیست انترناسیونالیست (ICT) برای اجتناب از امضای بیانیه مشترک مخالف بودند. در حالیکه برخی از شرکت کنندگان بر تداوم مباحثه با ICT بخاطر جلب احتمالی به بیانیه مشترک یا توسعه اقدام مشترک صحبت کردند، برخی دیگر از رفقا تاکید کرد که ما باید از وارد شدن به بحث های جنجالی اجتناب کنیم و بدون توجه به دیگران مسیر خودمان را به پیش ببریم. در هر صورت، همه شرکت کنندگان در جلسه بر این باور بودند که پیشنهاد «هیچ جنگی مگر جنگ طبقاتی» که توسط ICT تهیه شده است نشان دهنده یک گام بزرگ به عقب از سنت سیاسی خودشان است که عملاً وظایفی را که پیشتازان انقلابی باید انجام دهند به طبقه کارگر واگذار می کند.

شرکت کنندگان تاکید داشتند مبارزه با جنگ بدون مبارزه با سرمایه داری امکان پذیر نیست. بدنبال جنگ، تورم نه تنها در سرمایه داری پیرامونی بلکه در سرمایه داری متروپل افزایش یافته و هزینه های زندگی بر دوش پرولتاریا افزایش یافته و این به مفهوم این است که استاندارد زندگی طبقه کارگر کاهش یافته است. شرایط زندگی و کار طبقه کارگر، با شروع جنگ امپریالیستی، یقیناً بدتر خواهد شد و این مسئله ممکن است در آینده کمابیش نزدیک، پرولتاریا را به تلافی در برابر حملات مداوم سرمایه وادار کند.

نکته دیگری که مورد بحث قرار گرفت تاکید بر اینکه مبارزه پرولتاریا تنها می تواند بر اساس تداوم تاریخی مواضع کمونیست چپ توسعه یابد. البته این به این معنی نیست که فقط گروههای کمونیست چپ می توانند از این مواضع حمایت کنند، بلکه باید به عنوان نقطه مرجعی برای نشان دادن راه رو به جلو باشند. در طول جلسه مورد بحث قرار گرفت که وظیفه انقلابیون است که تا برای ساختن حزب بین المللی و انترناسیونالیستی پرولتاریا در آینده تلاش کنند که بدون آن تمام مبارزات نهایی طبقه کارگر ناگزیر محکوم به شکست خواهد بود. و از این دیدگاه است که بیانیه علیه جنگ امپریالیستی که توسط گروه های مختلف امضا شده است پیش می‎رود.

 جلسه به زبان انگلیسی

در جلسه به زبان انگلیسی (که رفقای انستیتوی اونوراتو دامن نتوانستند در آن شرکت کنند) همچون جلسه به زبان ایتالیایی شرکت کننده‎ها بلا استثنا ماهیت جنگ را امپریالیستی ارزیابی کردند و با رد هر گونه توهمات صلح طلبانه، طبقه کارگر و مبارزه طبقاتی را تنها نیرویی ارزیابی کردند که می تواند با جنگ مقابله کند. در جلسه به استثنای نماینده (CWO) ICT شرکت کنندگان بر اهمیت بیانیه مشترک تاکید داشتند. یکی از شرکت کنندگان اظهار داشت با وجود آنکه کاملا موافق بیانیه مشترک نیست با وجود این از آن حمایت میکند. شرکت کنندگان به استثنای نماینده (CWO) ICT همچون جلسه به زبان ایتالیایی معتقد بودند اگر چه شرایط امروز قابل مقایسه با سال 1915 نیست و انقلابیون آن نفوذی را که در سال 1915 در طبقه کارگر داشتند، ندارند، با وجود این روح کنفرانس زیمروالد همچون قطب نمایی، امروز نیز صادق است و مرجعی است که انقلابیون در مبارزه علیه جنگ امپریالیستی به آن ارجاع میکنند.

در جلسه نماینده (CWO) ICT فرصت یافت تا دلایل خود را از امتناع از امضاء بیانیه مشترک بیان کند. او سعی کرد دلایلی بیاورد که استدلال او نه تنها حضار را قانع نکرد بلکه به مباحث بیشتر دامن زد. نماینده ICT عدم امضای بیانیه را نه یک اصل بلکه بخاطر محدود بودن آن عنوان کرد. رفیق عنوان کرد آنها میخواهند همه کسانی را که با ابتکار «هیچ جنگی مگر جنگ طبقاتی» موافق هستند گرد هم بیاورند. رفیق اظهار داشت با امضای بیانیه مشترک، ما به طور ضمنی دیدگاه جریان کمونیست بین المللی (ICC) را در مورد انگلی تایید می کنیم. آنها با Controverses و IGCL کار می‌کنند و جریان کمونیست بین المللی این کار را نمی‌کند. او اظهار داشت جریان کمونیست بین المللی رفقایی را که سال‎ها مبارزه کرده‎اند را به عنوان انگل برچسب زده است. شاید گرایش کمونیست انترناسیونالیست بتواند آنها را از طریق ابتکار «هیچ جنگی مگر جنگ طبقاتی» به سمت کمونیست چپ بازگردند.

چند تن از شرکت کنندگان که از اعضای سابق جریان کمونیست بین المللی بودند، اظهار نظر نماینده ICT مبنی بر اینکه هر مبارزی سازمان را ترک میکند برچسب انگلی می گیرد را رد کردند، اظهار داشتند آنها هرگز از هیچ فعالیتی محروم نشده اند و رفقای جریان کمونیست بین المللی همیشه برای بحث و همبستگی بسیار آماده هستند. آنها تاکید کردند مسئله انگلی با رفتاری مرتبط است که پرولتری نیست.

برخی از شرکت کنندگان انتقاداتی به «هیچ جنگی مگر جنگ طبقاتی» داشتند اما هیئت رئیسه از شرکت کنندگان خواست که بحث در مورد «هیچ جنگی مگر جنگ طبقاتی» را به جلسه بعدی موکول کنند. در مباحث مطرح شد انترناسیونالیستها نتوانستند در مواجه با جنگ اسپانیا، جنگ جهانی دوم، جنگ کره و…بیانیه مشترک صادر کنند. امروز تصویب بیانیه مشترک ضربه ای به فرقه گرایی در فضای سیاسی پرولتری بود و یک گام به جلو بود.

برخی از رفقا که در آغاز جلسه به دلایل ICT در امتناع از امضای بیانیه اعتبار بیشتری می دادند، در طول جلسه و با مباحث ضرورت بیانیه مشترک و بیهودگی عدم امضای بیانیه مشترک بیشتر برایشان روشن شد. یکی از رفقا در نتیجه‎گیری گفت که او معتقد است بحث سازنده است، حتی اگر تفاوت بین ICC و ICT بخش مهمی است. این تفاوت‌ها باید بیشتر بیان شود و در بحثهای مشترک توسعه یابد. یکی دیگر از شرکت کنندگان اظهار داشت اگر چه با برخی از مواضع CWO مخالف است، اما متقاعد شده ‌است که کمونیست چپ بدون مشارکت گروه‌هایی مانند بوردگیستها یا ICT قادر به انجام وظایف تاریخی خود نخواهد بود. به گفته وی، حیف که آنها اهمیت این اقدام در جنگ اوکراین را درک نکردند.

نظر غالب در جلسه این بود که اگر چه بیانیه مشترک توسط اقلیت ناچیزی امضاء شده اما تلاش این است که بیانیه مشترک همچنان به نقطه مرجعی در سنت کمونیست چپ تبدیل بشود، مرجعی که دیگر گروهها و مبارزان بتوانند به آن ارجاع کنند.

جریان کمونیست بین المللی

انستیتوی اونوراتو دامن

صدای انترناسیونالیستی

25 خرداد 1401