زنده باد مبارزۀ طبقاتی!

جنگ امپریالیستی در اوکراین سطح استاندارد زندگی طبقه کارگر را در سراسر جهان تحت الشعاع قرار داده است. هزینه جنگ با چنگ انداختن به سفرۀ خالی کارگران و اقشار تحتانی جامعه تامین میشود. تورمهای نجومی که در همه کشورهای جهان بخصوص در ماههای اخیر برای طبقه کارگر کمرشکن شده است، بهایی است که طبقه کارگر جهانی پرداخت میکند. طبقه کارگر نه فقط در سرمایه داری پیرامونی بلکه در پیشرفته ترین کشورهای سرمایه داری نیز برای تامین مایحتاج روزانه خود با مشکل مواجه است، این در حالی است که در هر 17 ساعت یک میلیادر دلاری به جهان اضافه میشود.

اخیرا نه فقط در ایران بلکه در کشورهای پیشرفته سرمایه داری شاهد مبارزات طبقه کارگر برای دفاع از سطح معیشت خود، اعتراض به رکود دستمزدها، شرایط کاری و تشدید استثمار خود هستیم. اعتصابات وحشی (در ادبیات دمکراتها، هر گونه اعتصابی که خارج از کنترل اتحادیه های کارگری صورت بگیرد، اعتصاب وحشی نامیده می شود ) مجددا در اروپا متداول می شوند و اخیرا اعتصابات وحشی در سراسر بریتانیا گسترش یافته است، از صنعت نفت تا مواد غذایی، از کارگران آمازون تا کارگران ساختمانی.

گسترش اعتصابات وحشی، عوامفریبی چپ سرمایه و اتحادیه های کارگری را مبنی بر اینکه برای سازماندهی مبارزات کارگری ما نیازمند اتحادیه های کارگری و سندیکاهای کارگری هستیم را افشاء میکند. در عصر امپریالیسم، اتحادیه های کارگری صرفا برای تخلیه خشم طبقاتی کارگران و برای جلوگیری از رادیکال شدن مبارزات کارگران، اعتصابات کنترل شده را سازماندهی می کنند.

 با گسترش مبارزات کارگری، اتحادیه های کارگری از زبان رادیکال استفاده خواهند کرد تا به خود به عنوان نمایندگان کارگری اعتبار بیشتری ببخشند تا بهتر و راحتر بتوانند مبارزات کارگری را کانالیزه کرده و به شکست بکشانند، درست مانند اعتصاب معدنچیان در دهه 1980 در بریتانیا.

چه در ایران و چه در بریتانیا، تنها سازمان دادن مبارزه مستقل کارگری از طریق کمیته های کارخانه، کمیته اعتصاب، مجامع عمومی و… و گسترش اعتراضات و اعتصابات به دیگر صنایع و بخش ها و همبستگی طبقاتی کارگران، ضامن پیروزی اعتراضات و اعتصابات کارگری خواهد بود.

زنده باد اعتصاب “وحشی”!

فیروز اکبری

11 شهریور 1401