شیوع ویروس کرونا سرمایه داری تهدیدی علیه بشریت

در هفته های اخیر علاوه بر معضلات ناشی از نظام بربر سرمایه داری شبح  نوع جدیدی از ویروس کرونا (کووید ۱۹) بر فراز جامعه سایه انداخته است. نه در محیط کار، نه در فضای آموزشی، نه در خانه، نه در خیابان در هیچ کجا، دیگر احساس امنیت نمیکنی. شرایط بخصوص برای طبقه کارگر و اقشار تحتانی جامعه داشوارتر از پیش شده است. انسانهایی که ناچار هستند در محیط های کار که اکثرا نیز از شرایط بهداشتی مناسبی برخوردار نیستند حضور به هم رسانند و این مسئله خود زمینه را برای امکان سرایت ویروس بالا میبرد.

در اواسط آذر 1398 پزشکی بنام لی ون‌لینگ در بیمارستان مرکزی ووهان در چین ویروسی شبیه ویروس سارس را مشاهده کرد و در این رابطه شروع به اطلاع رسانی کرد و به همکاران خود توصیه های لازم پزشکی را کرد. بدنبال آن پلیس امنیتی ووهان، لی را مورد بازجویی قرار داد و او را تهدید کرد که ممکن است به علت “تشویش اذهان عمومی و انتشار اطلاعات کذب” بازداشت شود. مسئولین حکومتی چین بخاطر منافع خود، که تصویر نامناسبی از چین ارائه ندهد، فاجعه ویروس را سرپوش گذاشتند و اطلاع رسانی نکردند. مسئولین حکومتی تلاش کردند وانمود کنند، همه چیز طبیعی است، بخاطر جشن سال نو چینی، جشنی بزرگ به همراه غذا در اواسط ژانویه در وهان برگزار کردند. حتی زمانی هم که به وجود ویروس اذعان کردند، اعلام کردند که این ویروس از انسان به انسان منتقل نمی شود. اما بعدا دولت چین مجبور شد واقعیت را بپذیرد و به بیش از 30 هزار نفر مبتلا به ویروس «کووید ۱۹» اذعان کند و همچنین به صد ها قربانی ناشی از این ویروس. پس از چین به ترتیب کره جنوبی، ایتالیا و ایران کشورهایی هستند که بیشترین مبتلایان به ویروس و قربانی را داشته اند و در حال حاضر به یک معضل اساسی در این جوامع تبدیل شده است.

در ایران نیزهمچون چین ابتدا مسئولین منکر وجود ویروس کرونا شدند و همین پنهانکاری مسئولین به جای اطلاع رسانی باعث شد تا ویروس با شتاب بیشتری در جامعه گسترش پیدا کند. ظاهرا ویروس از قم به دیگر مناطق در ایران گسترش پیدا کرده است. در ایران هزاران نفر به ویروس کرونا مبتلا شدند و حداقل 210 نفر جان باخته اند. ناهید خداکرمی، رئیس کمیته سلامت شورای شهر تهران اظهار داشته است که ” آمار مبتلایان در ایران ممکن است بین ۱۰ تا ۱۵ هزار نفر باشند.”[1] ظاهرا پنهانکاری بورژوازی اسلامی به این خاطر بود تا نمایش قدرت بورژوازی اسلامی در 22 بهمن و سیرک انتخابات مختل نشود. اگر چه انتخابات به یک افتضاح سیاسی برای بورژوازی اسلامی تبدیل شد اما مانع گسترش ویروس نشد.

آیا شیوع ویروس و حوادث شبیه آن قابل کنترل نیستند؟ اگر چه نمیتوان وقوع چنین حوادثی را صد در صد از قبل تضمین کرد، اما میتوان عواقب چنین حوادثی را بشدت پائین آورد. شیوع ویروس و یا دیگر فجایع طبیعی محصول نظام سرمایه داری و بخشی جدائی ناپذیر از متابولیسم نظام سرمایه داری هستند. نظامی که در آن، هدف نه رفع نیازهای بشری، نه رفاه بشری بلکه کسب حداکثر سود آن هم به هر قیمتی است. هزینه های دفاعی یا به عبارت بهتر جنگی جهان در سال 2019 نسبت به سال قبل از آن 4 درصد بیشتر شده است، اگر چه افزایش هزینه های دفاعی (جنگی) در سرمایه داری متروپل چشمگیر است اما میتوان همین افزایش را در سرمایه داری پیرامونی نیز مشاهده کرد. درحالیکه بودجه های نظامی (جنگی) بطور کلی در سراسر جهان افزایش پیدا کرده اند، اما شاهد کاهش بودجه بهداشت، درمان، آموزش و غیره هستیم. شاهد اعمال شدیدترین سیاست های ریاضت اقتصادی هستیم. برای نمونه درحالیکه هزینه دفاعی (جنگی) ایالات متحده افزایش یافته است، بودجه مرکز کنترل بیماریها در ایالات متحده از از 10.8 میلیارد دلار در سال 2010 به 6.6 میلیارد دلار در سال 2020 کاهش یافته است. همین مسئله در رابطه با بورژوازی اسلامی نیز صادق است، بودجه نهادهای مذهبی و نظامی در ایران افزایش یافته درحالیکه سهم بهداشت در لایحه بودجه سال 1398 نسبت به بودجه سال 1397 کاهش یافته است. این بودجه در رابطه با بیماران خاص مثل هموفیلی 25 درصد کاهش یافته است.[2]

این فقط سیاستمداران و مسئولین کشورهای دیکتاتوری نیستند که حقایق را می پوشانند بلکه سیاستمداران و مسئولین دمکراسی غربی نیز هر موقع منافع امپریالیستی شان ایجاب کند محظورات اخلاقی را کنار میگذارند به دروغ متوسل میشوند و بر حقایق سرپوش میگذارند. همین دمکراتها با توسل به دروغ تحت عنوان اینکه عراق دارای سلاح کشتار جمعی است و برای صلح جهانی خطرناک است به عراق حمله کردند. فقط جنگهای عراق و افغانستان برای آمریکا حدود 4 تا 6 هزار میلیارد دلار هزینه خواهد داشت. با هزینه جنگ عراق و افغانستان چقدر تحقیقات پزشکی، امکانات پزشکی و دارویی میتوانست برای جامعه فراهم شود؟ شرکتهای دارویی هر گونه تحقیقات را که سود آنها را به خطر بیندازد متوقف میکنند. هنوز هیچ واکسنی برای این ویروس وجود ندارد و امکانات کافی برای تولید آن فراهم نیست و معلوم نیست اگر هم چنین چیزی فراهم شود و میزان دسترسی به آن در اقصی نقاط جهان چگونه خواهد بود. در سال 2014 در غرب افریقا ابولا شیوع پیدا کرد و بزودی به همه جا حتی به ایالات متحده، اسپانیا، بریتانیا، ایتالیا و غیره گسترش پیدا کرد و در طول 2 سال حدود یازده هزار نفر قربانی آن شدند، چه پیشگیری جدی برای شیوع ویروس های مشابه انجام شد؟ در حالیکه هر ساله میلیاردها دلار صرف تحقیقات نظامی، اطلاعاتی و جاسوسی میشود، تحقیقات پزشکی و دارویی اگر سودی برای صاحبان سرمایه نداشته باشد به حاشیه رانده میشود.

ویروس کرونا در چین اثرات مخربی بر اقتصاد چین گذاشته است، چین دومین قدرت اقتصادی نقش مهمی در اقتصاد جهانی داشته است و هم اکنون شاهد اثرات آن در اقتصاد جهانی هستیم که سقوط ارزش سهام بورس بخصوص در کشورهای متروپل سرمایه داری یکی از شواهد آن است. عواقب اقتصادی، اجتماعی و روانی ویروس کرونا مهلک تر از تعداد قربانیان آن خواهد بود، طبقه کارگر و اقشار تحتانی جامعه در همه کشورها قربانیان اصلی آن خواهند بود. این مسئله تفاوت عمده شیوع ویروس کرونا (کووید ۱۹) با ویروس های قبلی است.

سرمایه داری بوی خون، کثافت و لجن میدهد. سرمایه داری یعنی شیوع ویروس کرونا، ویروس ابولا، نابودی محیط زیست، کابوس جنگ، هرج و مرج و دهها معضل دیگر. اگر طبقه کارگر به حکم تاریخی خود، یعنی به زیر کشیدن سرمایه داری از طریق انقلاب کمونیستی عمل نکند، نابودی بشریت حتمی است. نابودی بشریت حتما از طریق جنگ جهانی نیست بلکه میتواند از طریق توحش سرمایه، شیوع ویروس، فجایع زیست محیطی نیز انجام بگیرید.

فیروز اکبری

11 اسفند 1398

توضیحات:

[1] https://www.radiozamaneh.com/491556

[2] http://radiotehran.ir/newsdetails/?m=107107&n=584866

با کلیک کردن روی تصویر زیر مقاله را داونلود کنید!